Life delivery… e-living…

 Όταν σε μικρή ηλικία αντελήφθην για πρώτη φορά πως αν κάποιος πεινά και δεν έχει μαγειρέψει έχει την δυνατότητα να τηλεφωνήσει κάπου και να έρθει το φαγητό στην πόρτα του, ξαφνιάστηκα. Όμως το συνήθισα. Μεγαλώνοντας και παρατηρώντας τις εξελίξεις, θεωρούσα σίγουρο ότι το λεγόμενο «delivery» θα εξαπλωνόταν και σε άλλους τομείς. Αυτό όμως που δεν είχε αγγίξει η κατά τα άλλα αρκετά δημιουργική φαντασία μου, είναι ότι κάποτε θα εμφανιζόταν αυτό που εγώ ονομάζω «life delivery». Διότι κυρίες και κύριοι, είτε το θέλουμε είτε όχι, όλη η ζωή βρίσκεται στα διαφημιστικά μαγνητάκια που καμαρώνουν πάνω στο ψυγείο μας ή σε μια απλή πληκτρολόγηση και ελάχιστα βήματα μιας βόλτας  μας στο διαδίκτυο.Ας δούμε μαζί μια μέρα απ’ την ζωή του Μάνου. Ξυπνά και θέλει απεγνωσμένα καφέ γιατί «το μάτι δεν ανοίγει αλλιώς». Ο συγκάτοικός του έχει φύγει για την δουλειά και ο ίδιος βαριέται φρικτά να αυτοεξυπηρετηθεί. Επίσης, δεν είναι σίγουρος και για το αν υπάρχουν τα απαραίτητα υλικά στην κουζίνα του εργένικου σπιτιού τους. Κανένα πρόβλημα! Ένα μαγνητάκι στο ψυγείο έχει φυλακίσει το κατάλληλο  διαφημιστικό. Η καφετέρια που βρίσκεται μερικά στενά πιο κάτω είναι η λύση που αναζητούσε και σε λίγα λεπτά ο ουρανίσκος του απολαμβάνει ό,τι το μάτι πόθησε απ’ τον κατάλογο λίγο νωρίτερα. Είτε είναι ένας απλός και ταπεινός ελληνικός είτε freddo cappuccino με σιρόπι καραμέλα, έφτασε στο κατώφλι του με ένα τηλεφώνημα.

Τέσσερις ώρες αργότερα, μετά από μια εξαντλητική περιήγηση ανά τον κόσμο με όχημα το λαπ τοπ και το CONNX του, ο Μάνος πεινάει. Σύμφωνα με τα παλαιότερα δεδομένα, η λίστα με τις επιλογές του θα περιλάμβανε μόνο ανθυγιεινές πίτσες, παραγεμισμένα χάμπουργκερ, σουβλάκια ή κάτι παραπλήσιο. Οι ανάγκες των ημερών όμως δημιούργησαν μαγαζιά που στέλνουν στο σπίτι μαγειρευτό φαγητό. Τα «ψητά του Γιάννη» δέχονται πόλεμο απ’ τις νεοφερμένες «νοστιμιές κατσαρόλας της Ευτέρπης» και ο Μάνος έχει ξανά την ευκαιρία, αν και ανεξαρτητοποιημένος πια, να γευτεί ό,τι έτρωγε απ’ τα χεράκια της μαμάς ή της γιαγιάς του.

Το απόγευμα, οι τύψεις για το άδειο ψυγείο τον οδηγούν να χρησιμοποιήσει το τηλέφωνο που είδε πάνω σε ένα βαν γνωστής αλυσίδας super market συνοδευόμενο από σλόγκαν για διανομή κατ’ οίκον. Παρήγγειλε τα απαραίτητα και επέστρεψε ήρεμος να δουλέψει μπροστά στον υπολογιστή του. Ο Μάνος είναι μεσίτης και πλέον εργάζεται κατά βάση από τον χώρο του. Μέσω ιντερνέτ… Ξαφνικά θυμάται ότι σε δύο εβδομάδες πρέπει να παραβρεθεί σε μια σημαντική επαγγελματική συνάντηση στο Λονδίνο αλλά δεν έχει κλείσει θέση για το αεροπλάνο. Κανένα πρόβλημα! Η αγαπημένη του μηχανή αναζήτησης εμφανίζει μπροστά στα μάτια του όλες τις επιλογές και εκείνος, αφού ρίξει μια ματιά, κατοχυρώνει το εισιτήριό του απευθείας.

Μετά από αρκετές ώρες δουλειάς, χρειάζεται ξεμούδιασμα και βάζει DVD player ένα πρόγραμμα yoga. Τελειώνοντας, κάνει ένα μπάνιο και αποφασίζει να μείνει μέσα και να δει μια ταινία. Επικοινωνεί με το video club της γειτονιάς και σε δώδεκα λεπτά, τα DVD που ζήτησε, βρίσκονται στα χέρια του. Δυόμιση ώρες αργότερα, αλλάζει γνώμη και θέλει να βρει τους φίλους του σ’ εκείνο το μαγαζί που θα πήγαιναν για ένα ποτό. Ο Μάνος δεν έχει δικό του μεταφορικό μέσο αλλά το μαγνητάκι στο ψυγείο θα κάνει και πάλι το θαύμα του. Το ραδιοταξί  στέλνει έναν πρόθυμο οδηγό του και ο Μάνος είναι καθ’ οδόν για το στέκι της παρέας του. Βέβαια, και να μην έβγαινε, όλο και κάτι ενδιαφέρον θα έβρισκε να κάνει. Θα συνδεόταν μέσω skype με την Έλενα και αν και οι δύο είχαν ανάγκη από συντροφικότητα, ίσως η «συνάντησή» τους να γινόταν και λίγο αισθησιακή. e-loving…