Δώσε ό,τι έχουμε ευχαρίστηση…

 

Μεσημέρι Παρασκευής, με το τοπίο γύρω μου να βράζει και τις κόρνες των αγαπητών οδηγών σε υπερλειτουργία. Το φανάρι μπροστά μου γίνεται κόκκινο κι εγώ σταματώ. Χαζεύω για δευτερόλεπτα τους δύο οδηγούς δεξιά μου που μαλώνουν και αλληλο-στολίζονται με κοσμητικά επίθετα. Σε λίγο παραιτούνται από την μάχη και επικρατεί ησυχία. Το ξέρω αυτό το φανάρι. Το κόκκινο κρατάει πολλή ώρα. Απέναντί μου δυο καλόγριες μιλούν σε μια κοπέλα και αφού τελειώνουν την συζήτηση, έρχονται προς το αυτοκίνητό μου.

«Κοπέλα μου, πάρε αυτή την εικονίτσα, το σταυρουδάκι και το κομποσκοίνι. Στα δίνω για να σε φυλάνε, όλα να σου πηγαίνουν καλά, ο Θεός μαζί σου». Έχει το ύφος εκείνων των ανθρώπων του χώρου της εκκλησίας που δεν με εμπνέουν καθόλου(ναι, υπάρχουν πολλά είδη στο σινάφι τους: το καλό, το κακό, το ακόμα χειρότερο κι απ’το κακό κ.λπ). Δεν ξέρω γιατί αλλά αμέσως με κατακλύζει η αίσθηση ότι θα συγχυστώ. Της λέω «Και πόσο κοστίζει το καθένα»; «Πάνε μαζί αυτά, κορίτσι μου. Όλα πρέπει να τα πάρεις. Δίνεις ό,τι θες εσύ. Ό,τι νομίζεις». «Μάλιστα. Πόσο περίπου δηλαδή»; «Ό,τι θέλεις.Ό,τι νομίζεις». «Καλώς». Της δίνω 5 ευρώ για να δω τι θα πει. Μου λέει «15 ευρώ κοστίζουν αυτά κορίτσι μου». (!!) Να θυμίσω ότι προ ολίγου επέμενε πως δίνω ό,τι έχω ευχαρίστηση… Της επιστρέφω τα πράγματα. «Όχι, δεν θέλω να μου τα επιστρέψεις. Δεν κάνει», αποκρίνεται η κυρία του Θεού. «Δώσε ό,τι θες. Έστω 10 ευρώ. Ας είναι και 10»!

Δεν έχει σημασία να εξιστορήσω το τι ακολούθησε. Ούτε είναι τα 10 ή 15 ευρώ το θέμα μου. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι για μία ακόμα φορά ξεδιπλώθηκε μπροστά στα μάτια μου η υποκρισία κάποιων ανθρώπων που επικαλούνται τον Θεό και παρουσιάζονται ως εκπρόσωποί του ή τέλος πάντων, ως εκείνοι που είναι πιο κοντά του και πιο αφοσιωμένοι (υποτίθεται) σε κείνον απ’ ό,τι το ευρύ κοινό. Αφού έχει τιμή το πακετάκι που πλασάρεις κυρία μου, πες την απ’ την αρχή. Δεν σου είπα «μην πουλάς». Άλλο θέμα είναι αυτό, για άλλη ώρα. Αφού το κάνεις όμως, μην υποκρίνεσαι ότι θα δεχτείς ό,τι έχει ευχαρίστηση να δώσει κάποιος επειδή είσαι large ψυχικά και δήθεν αποστασιοποιημένη από την ύλη και το χρήμα! Και μην παίρνεις αυτό το καλοκάγαθο ύφος με το βλέμμα που λέει «βοήθησέ μας γιατί εμείς προσευχόμαστε για σένα και θα κάνεις καλό ενισχύοντάς μας»! Όλο αυτό δεν λέγεται «δώσε ό,τι έχεις ευχαρίστηση» αλλά «δώσε ό,τι έχω ως επιθυμία»! Βρες καλύτερα κάτι άλλο να επιθυμήσεις και σταμάτα να κοροϊδεύεις ανθρώπους και να εκμεταλλεύεσαι αυτό που συμβολίζει για πολλούς το ρούχο που φοράς. Αλλά κυρίως, πάψε να κοροϊδεύεις τον εαυτό σου και να τον πείθεις ότι αυτό που κάνεις είναι θεάρεστο. Ας τελειώνουμε πια με την υποκρισία προς τους άλλους και προς τον καθρέφτη μας. Έλεος!